دوست دارم بر شبم مهمان شوی

بر کویر تشنه چون  باران  شوی

دوست دارم تا شب و روزم شوی

نغمه ی این ساز پر سوزم شوی

دوست دارم خانه ای سازم ز نور

نام  تو بر سردرش  زیبا   ز دور

دوست دارم چهره ات خندان کنم

گریه های خویش را پنهان کنم

دوست دارم بال پروازم شوی

لحظه ی پایان و آغازم شوی

دوست دارم ناله ی دل سر دهم

یا به روی شانه هایت سر نهم

دوست دارم لحظه را ویران کنم

غم ، میان  سینه ام  زندان کنم

دوست دارم تا ابد یادت کنم

با صدایی خسته فریادت کنم

دوست دارم با تو باشم هر زمان

گر تو باشی،من نبارم بی امان

حالمان بد نیست ! غم کم می خوریم

کم که نه، هرروز کم کم می خوریم!!

آب می خواهم سرابم می دهند !

عشق می ورزم عذابم می دهند !

خود نمی دانم کجا رفتم به خواب !

از چه بیدارم نکردی آفتاب؟

خنجری بر قلب بیمارم زدند

بیگناهی بودم و دارم زدند !

سنگ را بستند و سگ آزاد شد

یک شبه بیداد آمد ، داد شد!!

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام

تیشه زد بر ریشه اندیشه ام

عشق اگر این است ، مرتد می شوم

خوب اگر این است ، من بد می شوم

بس کن ای دل نابسامانی بس است

کافرم, دیگر مسلمانی بس است !