یه روز سرد پاییزی که بازازغصه لبریزی

میای باکوله بارغم چه اشکا که نمی ریزی

برام با گریه می خونی پشیمونی پشیمونی

دلم می رزه از حرفات تو چشمات می شه زندونی

شایدجادوی پلک تو بااشکات شونه به شونه بازم

بپیچه عطر احساست دلم دیوونه شه بازم

خیالی جز تو بامن نیست بیا قهرها رو پر پر کن

دلم از سنگ وآهن نیست تو رو بخشیده باور کن

شاید جادوی پلک تو بااشکات شونه به شونه بازم

بپیچه عطر احساست دلم دیوونه شه بازم

دیگه طا قت نمی یاره دل کوچیک داغونم

وقتی که توبارانی می‌شوی

 در آسمان چشمانت غرق می‌شوم

و فراموش می‌کنم که هواپاییزی است.

برخیز تا پنجره‌ها را به روی خزان ببندیم،

بیم دارم خزان خاطرات مان را غارت کند.

باغچه از حجم علفهای هرز سکوت انباشته شده.

 از خلوت کوچه دلم می‌گیرد

 و هنوز در انتظار بارانی شدن چشمانت هستم.

 هر چند که می‌دانم بارانی شدن،

دل آسمانی می‌خواهد.